حضرت علي«ع» فرمود: سخن مانند داروست، اندكش سودمند و بسيارش كشنده است».

جي. پي. وسواني:

اي حضور مقدس خاموش!

در خاموشي به سوي تو مي آيم.

سكوت طريق ستايش و نيايش من است.

تو صداي سكوت را مي شنوي

و پاسخ مي دهي« خاموش خاموش خاموش»

و آنگاه«آرامش آرامش آرامش». آمين

امروز به یمن و برکت الهی تمام سلول های بدن من در شادابی کامل به سر می برند و من در مسیر جریان هستی هستم و آرامش و صفای الهی بر من حاکم است. شادابی و راحتی جزء لاینفک زندگی من است.

امروز همانند ماه جدید من تازه و سرحال هستم. امروز من از جوهر غنی خدا سرشارم و این سرشاری در ابعاد روحی و جسمی باعث آرامش و سلامت کامل گردیده و به واسطه عشق بی پایان الهی نشاط و شادابی کامل دارم.

به نام خدا

شما موقعی که در هنگام نشست و برخاست اظهار عجز و ناتوانی در قالب غرغر می کنید در واقع افکار منفی را به سمت خود جذب می کنید و افکار منفی بیکار نیستند و عجز و ناتوانی شما را بیشتر می کنند. در واقع با غرغر، شما عجز و ناتوانی را بیشتر به سمت خود فراخوان می کنید.

من بسیاری از کسان را می بینم که بدون هیچ دلیل قانع کننده ای خودخوری کرده و خود را مسئول می دانند و به همین دلیل مدام نگران بوده و مظطرب می باشند. این نگرانی و اضطراب در بسیاری مواقع به صورت غرغر بروز می کند. غرغرکردن به صورت های مختلف رخ می دهد. یا افسرده است و حوصله هیچ کاری را ندارد یا مدام گله و شکایت از زمین و زمان دارد. یا به این و آن گیر می دهد گیری که هیچ دلیل منطقی برای آن وجود ندارد.

ما در بسیاری از مواقع در قبال مسائلی احساس مسئولیت می کنیم که اولاً در مورد آن اختیاراتی نداریم و ثانیاً هرگونه اثرگذاری، توانی فراتر از توان محدود ما نیاز دارد. ما به دلیل اینکه احساس مسئولیت می کنیم و نمی توانیم اثرگذار باشیم زجر می کشیم و این زجر و ناراحتی در تمام منافذ و رگ و ریشه های ما نفوذ کرده و زندگی ما را به کسالت و افسردگی می کشاند.

پس دلیل غرغر فقط یک سری از احساس مسئولیتها و افکار کاذب است و باید آنها را از بین برد. ما وقتی غرغر می کنیم آرامش و آسایش دیگران را مورد تهاجم قرار می دهیم زیرا با غرغر افکار منفی در محیط می پراکنیم و افکار منفی در همه تأثیر می گذارد. انسان یک موجود تأثیرپذیر است و لذا ما همیشه باید مواظب باشیم تأثیر خوب بگذاریم و افکار منفی تأثیر خوب ندارد.

برای جلوگیری از غرغر باید بتوانیم خواسته های خود را در کمال آرامش و صفا و بدور از هرگونه تنش و جنجال بیان کنیم و آن را مطرح و پیگیری نماییم. چه دلیلی دارد موقعی که ما می توانیم در کمال صمیمیت و دوستی مسائل خود را مطرح کنیم آن را به غرغر تبدیل نماییم.

غرغر بازهم به علت عدم آگاهی از روند و مسیر زندگی است. غرغر هیچ دردی را دوا نمی کند بلکه زندگی ما را آلوده به افکار منفی که منبع درد و رنج است می کند.

چرا حرفهایی که می شود در کمال آرامش و صفا گفت با عصبانیت و طلبکاری می گوییم و دیگران را به واکنش هایی وامی داریم که اولاً دلخوری پیش می آید و ثانیاً به دلیل هیچ و پوچ به سلامتی روحی و جسمی خود و دیگران صدمه می زنیم؟

آیا می دانید غرغرکردن همسران در واقع شوک های ناگهانی است که تداوم آن می تواند به ایست قلبی منجر شود و آیا ما در مقابل ایست قلبی همسر خود مسئولیتی نداریم.